Zaufaj | Oszukaj | |
---|---|---|
Zaufaj | 2, 2 | -1, 3 |
Oszukaj | 3, -1 | 0, 0 |
Zaufaj | Oszukaj | |
---|---|---|
Zaufaj | N, N | Z, P |
Oszukaj | P, Z | K, K |
P > N > K > Z
Zaufaj | Oszukaj | |
---|---|---|
Zaufaj | 2, 2 | -1, 3 |
Oszukaj | 3, -1 | 0, 0 |
(0, 0) - dominacja, punkt równowagi Nasha
(2, 2) - optimum Pareto
Gdy gramy raz nie opłaca się zaufać
Gdy wiemy ile razy będziemy grać również nie opłaca się zaufać
Nie istnieje najlepsza strategia, niezależna od środowiska
1984
Robert Axelrod
Zawsze oszukuje.
Zawsze ufa.
Zaczyna od "zaufaj", w nastepnych rundach powtarza ostatni ruch przeciwnika.
Zaczyna od "zaufaj", w nastepnych rundach powtarza przedostatni ruch przeciwnika. Wybacza pojedyńcze oszustwo.
Zaczyna grę
Zaufaj-Oszukaj-Zaufaj-Zaufaj
Jeśli na oszustwo przeciwnik odpowiedział oszustwiem gra strategią Wet za wet. W przeciwnym przypadku gra jak Oszust.
Zaczyna "zaufaj", raz oszukany zawsze oszukuje.
Wybiera z prawdopodobieństwami 1/2 "zaufaj" i 1/2 "oszukaj".
Wyobraźmy sobie pewną populację osobników grających w Dylemat więźnia.
Każdy gra określoną strategią.
Po każdej turze gry pewien procent osobników z najniższą sumą wypłat umiera.
Nietoperze
Bakterie
Wśród biologów dominuje teoria pokrewieństwa genetycznego jako mechanizmu selekcji naturalnej.
Blisko spokrewnione organizmy wchodzą ze sobą w interakcje wielokrotnie.
Oznacza to, że organizmy będą częściej zachowywać się altruistycznie wobec organizmów blisko z nimi spokrewnionych.
Ludzie są skłonni do traktowania gier tak, jakby były grami o sumie zerowej.
Dylemat więźnia nie jest grą o sumie zerowej.
Obaj gracze mogą uzyskać wysokie wypłaty lub niskie.
Dylemat więźnia jest dzięki temu dobrym odzwierciedleniem gier, w które gramy w życiu.
Gracz powinien myśleć o tym, jak dobry wynik może osiągnąć, bez porównywania się do przeciwnika
Wet za wet nie jest strategią zazdrosną. Nigdy nie osiąga wyższego wyniku od przeciwnika.
Wet za wet dobrze radzi sobie z różnymi przeciwnikami.
Turniej pokazał że "miłe" strategie osiągały wyższe wyniki od tych, które oszukiwały niesprowokowane.
Opłaca się współpracować tak długo, jak przeciwnik współpracuje.
Powyższa zasada nie odnosi sie do krótkich interakcji.
"Miła" strategia nie jest korzystna, gdy gra jest powtarzana niewielką ilość razy.
Podstawową zasadą strategii Wet za wet jest wzajemność.
Jeśli cała populacja działa według Wet za wet, dla jednostki najlepszą strategią jest również Wet za wet.
Wet za wet, w przeciwieństwie do Wet za dwa wety, nie daje się wykorzystywać przez inne strategie.
Skomplikowane strategie osiągały gorsze wyniki od strategii z prostymi zasadami.
Strategie te nie umiały zachęcić inne strategie do współpracy. Często wpadały w ciąg wzajemnego oszustwa w odpowiedzi na oszustwo.
Prowokowanie przeciwnika w celu rozpoznania jego strategii nie spowodowało sukcesu tych strategii.
Należy brać pod uwagę, że własne zachowanie może skłonić przeciwnika do zmiany decyzji.
Stosowanie skomplikowanych strategii prowadzi do tego, że przeciwnik odbiera nasze wybory jako losowe.
Źródła
Game of trustEvolution of cooperation - Robert Axelrod
Samolubny gen - Richard Dawkins
Wikipedia - Prisoner's dilemma